ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਕਰਦੀ ਨੀ ਮੈਂ
ਆਪੇ ਰਾਂਝਾ ਹੋਈ ।
ਸੱਦੋ ਨੀ ਮੈਨੂੰ ਧੀਦੋ ਰਾਂਝਾ
ਹੀਰ ਨਾ ਆਖੋ ਕੋਈ ।
ਰਾਂਝਾ ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਰਾਂਝੇ ਵਿੱਚ
ਹੋਰ ਖਿਆਲ ਨਾ ਕੋਈ ।
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਉਹ ਆਪ ਹੈ ਆਪਣੀ
ਆਪ ਕਰੇ ਦਿਲਗੋਈ ।
ਹੱਥ ਖੂੰਡੀ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਮੰਗੂ
ਮੋਢੋ ਭੂਰਾ ਲੋਈ ।
ਬੁਲ੍ਹਾ ਹੀਰ ਸਲੇਟੀ ਵੇਖੋ
ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਖਲੋਈ ।
ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀੜਾ ਬਣ ਆਇਆ…..
ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀੜਾ ਬਣ ਆਇਆ ।
ਵਾਹ ਸਾਂਗੀ ਸਾਂਗ ਰਚਾਇਆ ।
ਇਸ ਜੋਗੀ ਦੇ ਨੈਣ ਕਟੋਰੇ
ਬਾਜਾਂ ਵਾਂਗੂ ਲੈਂਦੇ ਡੋਰੇ
ਮੁੱਖ ਡਿੱਠਿਆਂ ਟੁੱਟ ਜਾਵਣ ਝੋਰੇ ।
ਇਹਨਾ ਅੱਖੀਆਂ ਲਾਲ ਵੰਜਾਇਆ ।
ਰਾਂਝਾ………………………….
ਏਸ ਜੋਗੀ ਦੀ ਕੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ
ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਮੁੰਦਰਾਂ ਗਲ ਵਿਚ ਗਾਨੀ
ਸੂਰਤ ਇਸ ਦੀ ਯੂਸਫ ਸਾਨੀ ।
ਏਹਾ ਅਲਫੋਂ ਅਹਿਦ ਬਣਾਇਆ । ਰਾਂਝਾ…….
ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀ ਤੇ ਮੈਂ ਜੋਗਿਆਣੀ
ਇਸ ਦੀ ਖਾਤਰ ਭਰਸਾਂ ਪਾਣੀ ।
ਐਵੇਂ ਪਿਛਲੀ ਉਮਰ ਵਿਹਾਣੀ
ਏਵੇਂ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਭਰਮਾਇਆ । ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀੜਾ……
ਬੁਲ੍ਹਾ ਸ਼ਹੁ ਦੀ ਇਹ ਗਲ ਬਣਾਈ ।
ਪ੍ਰੀਤ ਪੁਰਾਣੀ, ਸ਼ੋਰ ਮਚਾਈ ।
ਇਹ ਗਲ ਕੀਕੂੰ ਛਪ ਛਪਾਈ ।
ਨੀ ਤਖਤ ਹਜਾਰਿਓ ਧਾਇਆ । ਰਾਂਝਾ ਜੋਗੀੜਾ ਬਣ ਆਇਆ ।
